Wil jij ook alles ZELLUF doen?
Iedereen kent vast deze fase bij kinderen. “Ikke zelluf doen!”
Zelf leren staan, lopen, veters strikken, fietsen, vallen …. En weer opstaan!
Een belangrijke fase waarin ze dingen uitproberen en met vallen en opstaan leren. Als ouder ben je er om ze op te vangen maar je moet ook leren loslaten. Met je handen op je rug ongeduldig wachten (je bent al aan de late kant voor je werk) tot jouw kind zelf zijn schoenen aantrekt. “Verkeerde voet!”, en tegelijk kun je je tong er wel afbijten.
Voor het aanleren van vaardigheden en nieuw gedrag is ZELLUF doen heel belangrijk maar dat betekent niet dat je niet om hulp mag vragen.
Hoe vaak vraag jij om hulp? Hoe vaak zit je zelf te prutsen en als je dan uiteindelijk die hulpvraag stelt ….. “Hoe vaak denk je dan: “had ik dit maar eerder gevraagd”!?
In ons volwassen leven hoeven we echt niet alles ZELLUF te doen. En toch is hulp vragen voor veel mensen lastig.
5 redenen om geen hulp te vragen
Er kunnen meerdere redenen zijn waarom je geen hulp vraagt. Ik noem er vijf:
- Perfectionisme: jij bent zelf de beste. Niemand kan dit zo goed als jij en dan weet je in ieder geval dat het goed is.
- Bang door de mand te vallen: stel dat je moet zeggen dat je het niet weet / niet kunt, wat zal men wel niet denken …..
- Tijd: als je eerst moet gaan uitleggen hoe het moet, kun je het net zo goed zelf doen.
- Er is niemand aan wie ik hulp kan vragen. Is dat echt zo?
- Dit moet ik zelf doen, hier ben ik voor ingehuurd, het hoort bij mijn werk.
Dit zijn er vijf maar misschien weet jij er wel meer. Het grappige (of misschien juist niet) hieraan is dat als je alles naar je toe blijft trekken, je het ook in stand houdt. Mensen om je heen denken dat je het fijn vindt of vinden het wel makkelijk.
Zelf vind ik het erg leuk om in de tuin te werken alleen soms wordt het onkruid verwijderen me wel wat veel (we zijn gezegend met een grote tuin dus ja…). Ik laat mijn man alleen niet helpen omdat hij het verschil tussen onkruid en vaste planten niet ziet. Tenminste dat doet hij mij geloven. En zo houden we het in stand; voor hem wel net zo makkelijk 
Ik heb er nu iets op gevonden: hij verwijdert het onkruid tussen de bestrating. Kan hij er niet per ongelijk iets verkeerds uit trekken.
En 5 tips
Welke oplossing kun jij bedenken om wel hulp te vragen? Ik geef je voor de bovengenoemde redenen vijf tips.
- De perfectionist vindt loslaten lastig maar uiteindelijk kun je (als je verder wil komen) niet alles zelf blijven doen. In eerste instantie zal je moeten investeren in het opleiden van anderen (kinderen hebben ook eerst moeten leren om hun veters te strikken) en dat kost tijd. Als je dit goed doet kun jij het uiteindelijk loslaten en scheelt het je tijd.
- Niemand is perfect! Laten zien dat jij niet perfect bent vraagt moed maar wordt gewaardeerd.
- Bedenk hoeveel tijd het opleiden van een ander je uiteindelijk gaat opleveren. Plan tijd in om het iemand anders te leren.
- Is er echt niemand aan wie je hulp kunt vragen? Dit kun je organiseren door iemand op te leiden of in te huren. Of extern sparringpartners te zoeken (hier ga ik binnenkort meer over delen).
- Is het zo dat dit erbij hoort? En geeft het jou ook energie? Word je er blij van? Als dat niet zo is: ga dan het gesprek aan en zorg dat het van jouw bord verdwijnt.
Vooral dat laatste kan ook te maken hebben met leren “nee” zeggen. Vaak nemen we aan dat iets “erbij” hoort en als we maar “ja” blijven zeggen weten mensen jou ongetwijfeld te vinden. Wij mensen willen graag aardig gevonden worden en denken dat te bereiken door een ander te plezieren. En hoe zit het dan met jou? Word jij er blij van? Duidelijk jouw grenzen aangeven en “nee” zeggen levert uiteindelijk meer respect op.
Elke “nee” voor een ander is een “ja” voor jezelf!
Vind je dit lastig? Hulp vragen mag!
Wil je jouw “hulpvraag” aan mij voorleggen?
Een aantal keer per maand plan ik gratis inspiratiegesprekken van een half uur in. Wil je ook een gesprek aanvragen, stuur dan een mail.
